De weg naar Mars

De zwaarste etappe van de rally en de grootste beproeving voor de auto; de weg naar Mars(abit). Een weg zo slecht dat hij eigenlijk verboden moet worden voor 'gewone' auto's, vol met stenen van vulkanische herkomst door een typische Keniaans savanne landschap. Toch stond hij voor ons op het programma. Met een gemiddelde van 30 kilometer per uur kropen wij over de weg. Voorzichtig omspringend met de auto, want we wilden ten kostte van alles de finish halen voor een lekker maal en een goede nacht slaap.

Links en rechts zagen we deelnemers aan de kant van de weg staan, sleutelend om hun materieel rijdend te houden. Ook wij deze onze uiterste best om alle stenen te ontwijken; tevergeefs, de derde steen van de reis werd ons fataal. Wederom een gat in de carter en wederom gestrand. Ditmaal waren er geen dorpjes in de buurt, maar zaten we letterlijk in de middle of nowhere; het wordt niet voor niets de weg naar Mars genoemd.

Via de satelliet-telefoon om assistentie gevraagd en via moeizame verbindingen kregen we bericht dat de organisatie ervoor zou zorgen dat alle gestrande deelnemers opgepikt zouden worden. Gelukkig hadden we voldoende water, voedsel, een tent en slaapzakken. Verbazingwekkend is dat er regelmatig uit het niets iemand kwam kijken, helaas was het erg lastig met deze mensen te communiceren. Toen het eenmaal donker werd besloten werd tent op te zetten en een potje te koken. We begonnen al te twijfelen of de 'redding' nog vandaag zou arriveren; eerst maar eens een goede nacht slapen.

We lagen nog maar net in onze tent toen we verrast werden door drie Kenianen in een Toyota Landcruiser die zich aankondigden als onze 'rescue-crew'. Wat begon met een moment van euforie veranderde langzaam in een totale nachtmerrie. Met veel gehannis werd onze auto achter de Toyota gebonden (waarbij de eerste schade werd aangedaan), vervolgens werden we veel te snel over alle stenen en hobbels getrokken, waarbij nog meer schade werd aangericht. Toen kreeg de Toyoya nog een lekke band en besloot de bestuurder (bijna) een ravijn in te sturen.

Na vele uren slepen arriveerden we diep in de nacht in het rally-kampement, met een half verwoestte auto. Ik had inmiddels twee nachten nauwelijks geslapen en 1500 kilometer afgelegd over de meest verschrikkelijke wegen; ik zat er helemaal doorheen. Ik kreeg nog een bakje soep en dook mijn tent in, waarna de luiken volledig dicht gingen.